Brieven

Reinier Bakker vriend van Cor

Cor Jaring toont zijn liefde voor het leven in zwart wit

Passie voor de koers
We kijken op Sporza naar de Koppenbergcross, zonder geluid. Een kopgroep met Sven Nys en Klaas Vantornout is vooruit. Veel volk rond de beruchte bult van Melden op een grauwe herfstdag in de Vlaamse Ardennen. Elke ronde de helse kasseien van de ‘berg’, een gesel. De coureurs zien af.

Het is 1 november 2013 bij Cor thuis aan de Middenweg.

Informatie

Familieband:	Geen
Plaats:	Bergen
Brief:	Brief over Cor
Datum :	1 november, 2013
Tags:	Reinier Bakker, Cor Jaring

Cor kent de koers en zegt, dat hij ook wielrenner wilde worden en meedeed aan wedstrijden en won. Geldingsdrang! Tijdens een koers ontmoette hij Wilhelmina Carolina, toen 14. Willy werd zijn vrouw. Ze hield niet van wielrennen, maar vond het wel heerlijk om bij Cor voor op de stang te zitten. Eros als dope. Verder had Cor aanleg voor tekenen en wilde hij schilderen. Als tekentalent had hij een fotografisch oog.

Cor zit er doorheen
Cor ziet ook af, hij is 77, moe, sterk vermagerd, heeft longemfyseem en buikgriep. Bier smaakt niet meer. Hij eet niet meer. Zijn snor hangt, heeft niet meer dat fiere. Hij drinkt thee en rookt in etappes twee sigaretten per dag. Hij ligt op de bank voor de tv. De knop is om zegt Cor, het leven raakt op.

De anekdotes
Ondanks zijn vermoeidheid praat Cor honderd uit. Veel bekende anekdotes komen voorbij. De Stiefbeen en Zoon negotie, diverse baantjes in de haven en de geleende camera, waarmee hij in het leger zijn eerste beelden schoot. Allerlei ‘stille’ getuigen in de kamer omlijsten zijn verhalen: een paar schilderijen van Appel, op de foto met prins Bernhard, Corneille en Paul Huf. Op de salontafel Stadsblad ‘De Echo’ met de kop ‘Archief Jaring naar Stadsarchief’ en ‘Vrijhaven Ruigoord’, een schitterend boek met een foto van Cor op de omslag. Op een paal tussen riet staat Michiel Oosterveld in monnikspij met solex cap, turend door een verrekijker.

Zwemdiploma A, doceren en stappen
Cor heeft ooit in zijn leven één diploma gehaald, zwemdiploma A. Met dat diploma, zegt hij vol trots, heeft hij 43 jaar gedoceerd, onder andere aan de academie in Enschede en tijdens kroegentochten. Cor was in stad en land een graag geziene gast, niet in de laatste plaats, omdat hij als ‘welgesteld fotograaf’ rondjes gaf. Zo kwam hij ook begin jaren 60 van de vorige eeuw in Bergen NH, waar hij met Jany Roland Holst en andere kunstvrienden dronk in de Rustende Jager. Hij beleefde er met kameraden een nachtelijk avontuur rond het graf van kunstschilder Jan van Herwijnen. Bij terugkeer in Amsterdam werd de bent door Benno Premsela, ook een smaakmakende Amsterdammer uit die tijd, tot de orde geroepen.

De geboorte van een foto is niet zonder risico
Een foto maak je twee keer zegt Cor. Als je klikt en in de doka. Daar wordt de foto echt geboren. Bij die bevalling, het ontwikkelen van negatieven in een bad met fixeer, komen giftige dampen vrij. Er ook nog stug bij roken verklaart de longemfyseem

Afscheid aan de meet van de Koppenbergcross
Aan het slot van de Koppenbergcross vindt Cor de geluidknop van de tv en horen en zien we dat de Belg Tim Meeusen wint met een machtsspurt. Tijdens het interview met de winnaar aan de meet in Oudenaarde neem ik afscheid van Willy en Cor.

Vrijhaven Ruigoord
Nog op de Middenweg loop ik de Linnaeus boekhandel binnen. Prominent in het schap met boeken over Amsterdam ‘Vrijhaven Ruigoord’. De omslagfoto is schitterend. Het boek met veel andere foto’s van Cor is een belangwekkend tijdsdocument. Het is de belichaming van een wezenlijk deel van zijn leven. De beelden geven een prachtige sfeertekening van de jaren 60 en daarna. Ruigoord, een vrijplaats voor kunstenaars met tal van ludieke acties, happenings enz.

Buitenlandse reizen, prijzen en internationale roe
Ook veel ander Amsterdams leven en ver daarbuiten heeft hij op aansprekende wijze gefotografeerd. Veel leven dat niet meer bestaat. Jaring maakte tal van buitenlandse reizen. Hij bezocht Bulgarije, Engeland, Italië, Japan, Marokko, Polen en Thailand, waar hij vooral het dagelijks leven vastlegde.

Waarom hij een topfotograaf werd? Hij noemt zichzelf een snuffelhond, makkelijk in de omgang en hij had een grote voorliefde voor de lichtelijk excentrieke kanten van mensen, individualisten die niet bang zijn om zich te uiten. Succes op basis van wisselwerking. 

Hij vergaarde internationale roem. Dat begon met de verkoop van de foto’s van de rookbommen rond het huwelijk van Beatrix en Claus in 1966 aan Paris Match. Hij is een gelauwerd fotograaf. Hij won de eerste prijs World Press Photo 1975. Van de stad Amsterdam ontving hij de Fotoprijs (1975), de Frans Banninck Cocq penning wegens grote verdiensten voor de fotografie in Amsterdam (2002) en sinds 1986 is hij ereburger. In de pers, op radio en tv is Cor geregeld te horen en te zien. Vaak vertederend met familie en vrienden erbij.

Wat maakt een foto goed?
Cor zegt daarover: “een goede foto is een foto die de tijd overleeft; de tijdgeest, als de tijd eroverheen is gegaan en je vindt het nog steeds goed, dan pas is het een goeie foto”. Zijn foto’s zijn dat. Beelden in ‘Vrijhaven Ruigoord’ en andere uitgaven illustreren de kwaliteiten van fotograaf Cor Jaring en zijn een waarachtig eerbetoon aan deze rasechte Mokumer.

Collectie Jaring in de Bazel samen met illustere voorgangers
De collectie Jaring in de Bazel is een rijke aanvulling op de archieven van Jacob Olie, George Hendrik Breitner, Pieter Oosterhuis en Bernard Eilers. Aan de meet worden de prijzen verdeeld. Cor hoort bij de top met zijn verbeelding van de liefde voor het leven.

Reinier Bakker
Bergen NH, november 2013

---

Gerelateerd

Ron Zoutberg

Brief over Cor

HP de Tijd

Bericht over Cor

Job Cohen | 2009

Voorwoord 50 jaar

Vrij Nederland | 2013

Bericht over Cor

---

 

Vrij Nederland | 1999

Interview met Cor

Sander Donkers | Vrij Nederland

Artikel over Cor

Sander Troelstra | Fotograaf 

Boek | Cor was hier

Huis Marseille 

Expositie 'Cor Was Hier' | 2015