De Amsterdamse Haven

De haven van Cor Jaring

Arbeidsmigranten van over de hele wereld | Cor Jaring bewoog zich op de ADM tussen de dok- en bootwerkers, schilders en ruimenspuiters. Mannen die hij kende uit zijn eigen wereldje. Zij keken niet op van Cor en zijn camera. Spraken zijn taal. Als insider fotografeerde Jaring de haven als plek van menselijke arbeid. Zonder dat hij zich daar toen van bewust was, schiep hij een uniek tijdsbeeld. Mannen die met touwen en katrollen de lading in de schepen hijsen of met de hand roest en verf van de scheepshuid bikken. Klinkers, hakkers en cargadoors. Mannen met doorgroefde koppen, soms bedekt onder een dikke laag guano (vogelmest). Spierballen, zweetdruppels en vuile overalls. Arbeidsmigranten van over de hele wereld; Italianen, Joegoslaven, Spanjaarden, Marokkanen, Chinezen en Pakistanen. Jaring fotografeerde een haven die allang niet meer bestaat. Op Wittenburg is de geur van koffie, teer, hout en hennep lang vervlogen. Het helse lawaai – door Jaring ‘muziek van de arbeid’ genoemd – blijvend gedoofd. De haven van nu is clean en efficiënt.