de Brief aan willy
In het najaar van 1966 maakt Cor een reis naar het Verre Oosten, waarbij hij ondermeer Japan aandoet. De reis is grotendeels gefinancierd door cafévriend en collega fotograaf Ben van Meerendonk, die verwachtte dt Cor terug zou keren met goed verkoopbare foto's van de keizerlijke familie, het uitgaansleven en de laatste mode.
Eenmaal in Tokyo zakt hem de moed in de schoenen. Heimwee slaat toe, aan echtgenote Willy schrijft hij lange brieven; ze moet naar hem toe komen, desnoods met de kinderen. Hij slikt slaaptabletten en komt zijn hotelkamer niet uit.
"Ik ben geen goeie organisator, die waar ook ter wereld de telefoon pakt en de juiste mensen weet te strikken", vertelt hij later over die wanhopige tijd. "Ik kan alleen goed werken als er iets gebeurt, als ik voor mijn onderwerp sta. Ik voel mij niks lekker. Het liefst zou ik direct weer terugvliegen. Maar dat kan niet: er zit veel te veel geld in mijn reis."
Na een paar dagen voelt hij zich beter. Hij bezoekt een dierentuin, een voertuigenbeurs en belandt tot zijn vreugde in een heuse demonstratie. In de achterbuurten van Tokio, waar hij allerhande gespuis fotografeert, raakt hij in zijn element.
